18 feb. 2007

Peichaite nga’u


Peichaite nga’u
che rekovemi:
tahenda porä
ko yvy ape ári,
tojajái rei
kuarahy rendýicha,
tojahu yvytúpe..

Ojalá así fuera
mi pequeña vida:
que estuviera asentada
en un buen lugar
sobre esta tierra,
que brillara
como el fuego del sol
y se bañara en el viento...

11 feb. 2007

Tetämi


















Ha amombe’u miétarö peëme
ko’ägäite
ha’éta peëme
ko’a tetämíme
ko tetä michimi,
michiete asýpe,
ndaipóriha
avave oïva hendápe.
Ko kokue apu’a’ípe
oityvyro hague
peteï jey
yvytu pochy,
akänundu,
ñembyahýi,
akätavyraite,
ha upépe oiko hague
mbaipy tuichapa jepéva…

Y si voy a contarles un poco más
ahora mismo
voy a decirles
que en este paisito
en este país tan chiquito,
tanto tan chiquitito
no hay
nadie que esté en su lugar.
Que a esta capuera redondita
sacudieron
cierta vez
la tormenta,
la fiebre,
el hambre,
el desvarío,
y que entonces se hizo
la mescolanza más grande...

Ha upéicha rupi
ko’äga oïha
mitä oisu’úva kakuaa rekove,
kakuaa imitä jeýva
ojepejuhápe asaje opave’ÿvape,
oñemitÿ kauáva ojapo ao,
ao ojapo kuaáva ojapo tataindy,
tataindy ojapo kuaáva ojapo jopara,
jopara ojapo kuaáva opurahéi
ha opurahéi kuaáva oiko rei...
Upéicha rupi
ko tetämime
oïmbaite haguépe
ñañemitÿ haguä,
ñañemonde haguä,
jajehesape haguä,
jakaru haguä,
japurahéi haguä,
opa mba’e ivaipa.

Y que por eso
Hay ahora
niños que muerden vida de grandes,
grandes que se vuelven niños
apantallándose en una siesta inacabable,
quien sabe sembrar hace ropa,
quien sabe hacer ropa hace velas,
quien sabe hacer velas hace la sopa,
quien sabe hacer la sopa, reza
y quien sabe cantar, no tiene nada que hacer...
Por eso
en este paisito
donde había todo
para sembrar,
para vestirse,
para alumbrarse,
para comer,
para cantar,
todo está feo.