29 jun. 2008
6 abr. 2008
Amali
Amali ........................Amalí
Amangy...................... Aguacero
amandy...................... agua-lluvia
amandáu.................... agua-nieve
Amali. ........................ Amalí.
Pukavy ojekáva............ Sonrisa que se abre
omombáy omomýi......... despierta se mueve
omboi........................desnuda
omokyrÿiva................. cosquillea
ko’ë. ....................... el alba.
Yvytu piro’y................. Brisa fresca
oñua ojapichýva.............que abraza y acaricia
pire. ..........................la piel.
Purahéi apysë ...............Canto que asoma
okapu .........................estalla
opopo .........................salta
ojeroky .......................baila
torymi. .......................alegrecito.
Eirete ........................Miel
yryjúi ........................espuma
mandyju ....................algodón
guyrami .....................pajarito
Amangy .....................Aguacero
amandy .....................agua-lluvia
amandáu ...................agua-nieve
Amali. .......................Amalí.
Amangy...................... Aguacero
amandy...................... agua-lluvia
amandáu.................... agua-nieve
Amali. ........................ Amalí.
Pukavy ojekáva............ Sonrisa que se abre
omombáy omomýi......... despierta se mueve
omboi........................desnuda
omokyrÿiva................. cosquillea
ko’ë. ....................... el alba.
Yvytu piro’y................. Brisa fresca
oñua ojapichýva.............que abraza y acaricia
pire. ..........................la piel.
Purahéi apysë ...............Canto que asoma
okapu .........................estalla
opopo .........................salta
ojeroky .......................baila
torymi. .......................alegrecito.
Eirete ........................Miel
yryjúi ........................espuma
mandyju ....................algodón
guyrami .....................pajarito
Amangy .....................Aguacero
amandy .....................agua-lluvia
amandáu ...................agua-nieve
Amali. .......................Amalí.
11 nov. 2007
En Chile
14 oct. 2007
Prueba de fuego
23 sept. 2007
Ka’aru kirirï
Ka’aru kirirï
Upe ka’aru nomÿiri, te’onguetýicha kuri. Tä tä ipu mombyrýva mante oñehendu, itapu kororö tujaguive.
Tavaguasu ojeaho’i reboso ñembyasýpe ha itindy, okirirï. Ha’ete ku hasëva kirirïháme, tesay’ÿme. Ikatu te’onguety voi ra’e.
Ha katu osoro sapy’a sapukái pyaupa kusuvi, ojokaitéva umi te’ongue angapyhy. Guyraita ratatï ojupi sarambípe, iñapañuái yvytu tarovárehe oguahë va’ekue hayhupára ñemyröicha, ojasurúva opaite kuárape.
Yvytu pochy oinupa ha ombopepa yvoty ha tataindy, ha upérö guarä mba’e sunu hatävévape, oï osapukáiva ñembo’e ojekuaa’ÿva, oñohehápe opárupi mba’ery ka’urä hü ha inéva, umi ita jehaipyre apytépe.
Peteï anguja ohua’ï te’ongue róga tujágotyo, ohekahápe ñemo’ä ha peteï tesapirï oikaräiva sununúpe, oveve kangy sapy’aitemi, tague hüngymíva, vevúi asy, yvytimbo sa’yju apytépe.
Ha peteï mbarakaja ombohovái sapukáipe, guataha kyhyje, pya’e opiäva ka’arúre.
Tarde callada
La tarde estaba quieta como un cementerio. Sólo se oía de tanto en tanto, el tan tan lejano de un ronco campanario.
La ciudad, envuelta de un rebozo triste, se agachaba, callada. Parecía llorar en silencio, sin lágrimas. Era tal vez, un cementerio.
Pero irrumpió de pronto un torbellino de gritos destemplados, quebrando por completo la paz de aquellos muertos. Y una nube de pájaros se levantó desordenadamente, enredándose en el viento enloquecido que llegó como un amante despechado, violando todos los huecos.
El huracán enloquecido aplastaba con certeros manotazos las flores y las velas, cuando en un trueno más potente, alguien gritó una oración extraña, esparciendo un licor oscuro y maloliente entre las lápidas.
Un ratón escapó hacia los panteones más antiguos buscando refugio y en un segundo que marcó el estruendo, se suspendió un momento, pelusa gris, suave, entre la ocre polvareda.
Un gato puso el eco al grito, transeúnte asustado, fugaz de la tarde.
Upe ka’aru nomÿiri, te’onguetýicha kuri. Tä tä ipu mombyrýva mante oñehendu, itapu kororö tujaguive.
Tavaguasu ojeaho’i reboso ñembyasýpe ha itindy, okirirï. Ha’ete ku hasëva kirirïháme, tesay’ÿme. Ikatu te’onguety voi ra’e.
Ha katu osoro sapy’a sapukái pyaupa kusuvi, ojokaitéva umi te’ongue angapyhy. Guyraita ratatï ojupi sarambípe, iñapañuái yvytu tarovárehe oguahë va’ekue hayhupára ñemyröicha, ojasurúva opaite kuárape.
Yvytu pochy oinupa ha ombopepa yvoty ha tataindy, ha upérö guarä mba’e sunu hatävévape, oï osapukáiva ñembo’e ojekuaa’ÿva, oñohehápe opárupi mba’ery ka’urä hü ha inéva, umi ita jehaipyre apytépe.
Peteï anguja ohua’ï te’ongue róga tujágotyo, ohekahápe ñemo’ä ha peteï tesapirï oikaräiva sununúpe, oveve kangy sapy’aitemi, tague hüngymíva, vevúi asy, yvytimbo sa’yju apytépe.
Ha peteï mbarakaja ombohovái sapukáipe, guataha kyhyje, pya’e opiäva ka’arúre.
Tarde callada
La tarde estaba quieta como un cementerio. Sólo se oía de tanto en tanto, el tan tan lejano de un ronco campanario.
La ciudad, envuelta de un rebozo triste, se agachaba, callada. Parecía llorar en silencio, sin lágrimas. Era tal vez, un cementerio.
Pero irrumpió de pronto un torbellino de gritos destemplados, quebrando por completo la paz de aquellos muertos. Y una nube de pájaros se levantó desordenadamente, enredándose en el viento enloquecido que llegó como un amante despechado, violando todos los huecos.
El huracán enloquecido aplastaba con certeros manotazos las flores y las velas, cuando en un trueno más potente, alguien gritó una oración extraña, esparciendo un licor oscuro y maloliente entre las lápidas.
Un ratón escapó hacia los panteones más antiguos buscando refugio y en un segundo que marcó el estruendo, se suspendió un momento, pelusa gris, suave, entre la ocre polvareda.
Un gato puso el eco al grito, transeúnte asustado, fugaz de la tarde.
19 ago. 2007
Ña Susy hablando de literatura guaraní
Suscribirse a:
Entradas (Atom)